Bazı ayarlarımın bozulup bazılarının düzeldiği bir gün bugün. Rubiküpün bir yüzünü yaparken öbür yüzü bozulur ya. Onun gibi bir şey. Dolunay desen var, uykusuzluk desen âlâsı, bir duygusal roller-coaster bugün adeta sangha.

Dün akşamki düğünden sonra ilk planım gece Bursa’da kalıp sabah 9:30 otobüsüyle İstanbul’a dönmekti aslında. Gece ilerlerken baktım ki dönmek istiyorum. İçime o ‘dönmek istiyorum’ hissi düştü mü ne ısrar ne ikna ne başka bir şey fayda etmiyor bende, bir an önce ışınlanmak istiyorum. Ama bir an önce. Ne yapsam da otogara gitsem diye düşünürken Aslı Su isminde bir peri yanımdaki sandalyeye oturdu. Evet, bildiniz, bizim Aslı Su 🙂 Dedi ki, ben seni bırakırım otogara istersen. Gerçekten mi? Evet. Bıraktı da sağolsun. Ben ki böyle spontan yaşayanlara uzaktan çok özenirim, daha yolculuğunu bile planlamadan kendini otogara veya havalimanına atıp ondan sonra en yakın vasıta saat kaçta diye soranların hayata olan teslimiyetine imrenirim. Gelgelelim bu vesileyle, artık gide gele epeyce hakimi olduğum Bursa otogarında Kamil Koç bankosunu buldum ve o çok özendiğim cümleyi kurdum: “İstanbul’a en yakın otobüs kaçta acaba?” 14 dakika içindeymiş. Hay hay! Öyle aşırı spontan olmadı tabii benimki, alınmış biletim vardı, onunla değiştirdik. Ama olsun. Gideyim mi kalayım mı diye düşüneli şurada yarım saat olmamışken 23:59 otobüsünde kendime bir yer bulunca pek sevindim.

Bazen İstanbul’da yaşadığımız için deli olduğumuzu düşünüyorum. Buraya gerizekalı yazmıştım ayıp olmasın diye sildim. Otobüste baygınlık geçirircesine bir uyku beni buldu. Arasıra gözlerimi açıp neredeyiz diye bakıyorum, tekrar bayılıyorum. Muavinden su istiyorum, tekrar bayılıyorum. Damardan sedatif almış gibiyim. Ne zamanki otobüs normal hızından yavaşladı, uykumdan uyandım. Koridordan başımı uzatıp yola baktım. Her yer kırmızı. Ama her yer. Bütün araçlar duruyor. Kilometrelerce kuyruk. İBB Trafik’i açtım, TEM Gebze-Şekerpınar Yönü Karayolları Genel Müdürlüğü Çalışması nedeniyle tüm şeritler trafiğe kapalıdır diyen bir yazı. Ne demek aga tüm şeritler? TÜM ŞERİTLER. Yandex’i açtım, her yer mosmor. Herkes küfür bela aklına geleni okumuş. Ööyle. Koca otoyolu kapamışlar, E-5’e veriyorlar. E-5’te de yol çalışması var. Yani böyle bazen sirk miii, kabus muu, şaka mıı, ne olduğunu bilmediğim bir şeyin içinde yaşıyoruz gibi geliyor bana sangha. Hani BBC’de kıvırcık saçlı bir ressam vardı, tüm neşesiyle şuraya da küçük bir ağaççık konduralım, şuraya da küçük bir evcik diye diye yarım saatte harikalar yaratırdı. İşte tamı tamına onun zıttı, kötü, fesat, kim olduğunu bilmediğimiz birileri de tüm itina ve gayretleriyle şehri kem kahkahalarıyla oyun oynarcasına yönetiyor gibi geliyor bana bazen. Hmm.. bu gece bunlara nasıl dünyayı dar etsek? şuradan İstanbul’un iki ana yolundan biri olan TEM’e bir altyapı çalışması koyalım.. evet. tek şerit olmaz, hepsini kapatalım.. bu salakları E-5’e yönlendirelim.. ama duur.. oraya da küçük bir çalışma koyalım ki, iyice hayatlarından bezsinler.. nihohoha! Şimdi buraya yazdıklarımın çok daha ağır küfürlü bir nüshası var aklımda aslında ama yazmıyorum buraya sangha. Kainatın dost canlısı bir yer olduğunu unutturmak için eline geleni ardına koymuyor sağolsun şehr-i İstanbul. Ne zaman kendi üzerine kapanıp komple çökecek çok merak ediyorum. Umarım burada olmam.

Devamını yazmak istiyorum ama uykusuzluğumdan ötürü işlemci hızım yavaşlamış. Şuncağız şeyi bir saatte yazdım, hiçbir yere bakmamama rağmen. Gözlerim kapanıyor. Hem bir an önce yatayım ki, yarın sabah bülbüllerime ben de erkenden bir arz-ı endam edebileyim. Bu yazı da burada bir dursun, o da kendi üzerine bir uyusun..