28günyoga’da geldik üçüncü güne! Bugün ben de Fatma’nın deyimiyle yedek kulübesinde olduğum için yogasını yapıp yazısını yazanlara ponpon kızlık yaparak geçirdim günümü diyebilirim. Herkes o kadar güzel yazmış ki. Meğer amma çokmuşuz da farkında değilmişiz, veya kendi yalnızlığımızda debelenirken, unutmuşuz.

Renkli günlerde kendim yoga yapmadığım gibi başkasına da yaptırmaktan hiç hoşlanmıyorum dürüst olmak gerekirse. Özellikle yoğun geçen ilk üç günden birine bir dersim denk geliyorsa, ki gelmediği olmuyor, kocaman bir çelişkinin içinde buluyorum kendimi. Hareketleri göstermekten geçtim, onları anlatmak için harcadığım enerjiyi bile sanki yedek rezervden kullanıyormuşum gibi geliyor. Bir seferinde, bundan yıllaaar yıllar önce, Ankara Devlet Opera’nın odalarından birinde o zamanki şan hocamla dersteyken, o sırada çalışmakta olduğumuz egzersizi birden yarıda kesip, ağır Rus aksanıyla “Sende var regl?” diye sormuştu. Şok geçirmiştim. Sesimden regl olduğumu nasıl anlamıştı bilmiyorum ama anlamıştı. Kulağıma geldiği şekliyle kendi sesimdeki bu farkı ben hâlâ anlayamıyorum. Ama böyle günlerde sesimin kontrolü güçleşiyor, esnekliği azalıyor, her şey normalde olduğundan iki kat efor istiyor. Burası muhakkak.

İşte bugün de biri sabah biri akşam olmak üzere iki dersimin olduğu bir gün. Evet çok yoğun bir gün değil; ama aslına bakarsanız ayağımı uzatıp evde oturmak istiyorum sadece. Dün akşam geç saatte biten dersimden çıktığımda eve ne kadar erken gitsem kârdır düşüncesiyle yine 21:15 Beşiktaş vapuruna depar atmak zorunda kaldım. Hareketin tüm ağırlığını bütün iç organlarımda hissederken, aklıma nereden bilmiyorum, Yelena İsinbayeva geldi! Kızım dedim, şuradan şuraya üç dakika koşmak bile zulüm gibi geliyor insana ay halindeyken, millet bu halde olimpiyatlara katılıyor! (Yelena İsinbayeva, 2008 Pekin Olimpiyatları’nda kadınlar sırıkla atlamada yine kendine ait olan bir önceki olimpiyat rekorunu 5.05’le kırarak efsaneleşmişti. İsinbayeva’nın bu esnada regl olup olmadığına dair bir bilgim yok.) Peki nasıl yapıyor bu kadınlar? İnsanın mutlak surette hissizleşmesi lazım diye düşünüyorum. Şimdi hemen cinsiyetçi otomatik pilotlar devreye girmesin, kadınlar her zaman her şeyi yapabilir diye. Tabii ki yapabilirler. Ben de bütün ergenliğim boyunca ay hallerimdeyken hiçbir şeyden geri kalmamak için elimden geleni yaptım. Birkaç sefer hariç beni yataklara seren bir reglim hiç olmadı. Üniversitedeyken veya çalışırken gidip de revirde yatmışlığım, izin almışlığım yoktur. Şimdi şimdi diyorum, ne kadar da her şeyi hiçe sayarak yaşamışız/yaşıyoruz. Hayattan düşmenin (bunu böyle algılamanın daha doğrusu) ezikliği içinde bedenlerimizi hissizleştirmişiz. Şu an, eskisine göre oldukça insani şartlarda çalışıyorum. Güzel bir döngüm var, bahar aylarıyla beraber gelen tatlı da bir dengem. Yine de kadınların ay hallerinde haldır huldur bir o yana bir bu yana savrularak çalışmalarını doğaya aykırı buluyorum.

Geçen Eylül’de Lavenham’da gerçekleşen Shadow Yoga kursunda Emma Hoca çok güzel açıklamıştı bu döngüyü. Ayın, günün, ve mevsimlerin döngülerinden bahsederken konu kadınların döngülerine geldi. Konuşma şöyle devam etti: “Menstrüasyonun da kendine ait mevsimleri vardır. Regl döneminin hemen ardından bahar gelir, taze enerji. Yumurtlama yazdır, bedenin ısısı artar, üremek için güzel zaman.” Sıra PMS’e geldiğinde bunun sonbahar demek olacağını hepimiz anlamıştık. Yaprak dökümü.. Kendinden depresifli bir dönem. “Kanla beraber kış gelir” diye devam etmişti, “o yüzden kadınlar regl zamanı kış uykusuna yatmalı!” Sınıfça kahkahalarla gülmüştük. Can-ı gönülden katılmamak elde mi? Böylelikle winter is coming geyikleri gerçek muhattabını bulmuş oldu bence. Sahi, Game of Thrones ne zaman başlıyordu?